Denk er nog elke keer aan”: Wout van Aert en de Onvergetelijke Herinnering aan Zijn Zware Val in Pau
De Tour de France staat bekend om zijn epische strijd, adembenemende uitzichten en soms ook de intense herinneringen die bij renners blijven hangen. Voor Wout van Aert, één van de meest veelzijdige en bewonderde wielrenners van deze tijd, is een gebeurtenis uit 2019 nog altijd een pijnlijke herinnering die hij niet uit zijn hoofd kan krijgen. Zes jaar na die zware val op de klim in Pau, keerde hij terug naar de plaats van het drama, met een mengeling van gevoelens: herinneringen, respect, en de vastberadenheid om door te
Op 21 juli 2019, tijdens de Tour de France, stond Wout van Aert op het punt om een indrukwekkende prestatie neer te zetten. Tijdens de beruchte klim in Pau kwam hij in een gevaarlijke situatie terecht die zijn carrière en leven bijna had veranderd. Van Aert knalde met grote kracht tegen een hek langs de weg, waarbij hij een diepe snede opliep die tot de dag van vandaag zichtbaar is als een groot litteken op zijn rechterbovenbeen.
De impact van de val was niet alleen fysiek, maar ook mentaal ingrijpend. De wonde die hij opliep was ongeveer 21 centimeter lang en vereiste onmiddellijke medische aandacht. Het was een intense gebeurtenis die de spanning en het gevaar van de Tour in alle glorie liet zien. Ondanks de pijn en de verwondingen zette Van Aert door en finishte die dag nog, zij het met een grote litteken en een diepe emotionele herinnering.
Zes jaar later, op zaterdag, keerde Van Aert terug naar Pau voor de start van de veertiende etappe, precies op dezelfde plek waar hij zes jaar geleden zijn grote val maakte. Voor hem was het een emotionele terugkeer, een moment dat hij niet zomaar kon negeren. Bij VTM Nieuws vertelde hij openhartig over zijn gevoelens: “Dat het exact zes jaar geleden is, wist ik niet. Maar ik denk er stiekem elke keer aan als ik hier kom.”
Het terugkeren naar de plek van het drama bracht oude herinneringen naar boven. Het was niet alleen een fysieke locatie, maar symbolisch ook een herinnering aan de risico’s en de onvoorspelbaarheid van de sport. Van Aert benadrukte dat hij de herinneringen nog altijd meedraagt en dat ze hem blijven bijstaan in zijn carrière: “Ik ben het nog niet vergeten.”
Voor Van Aert is Pau meer dan alleen een stad op de kaart; het is een plek waar hij zijn angsten en successen heeft moeten verwerken. Elke keer dat de Tour in Pau is, verblijft hij samen met zijn ploeg in hetzelfde hotel, wat de symboliek van die plek versterkt. Het is een plek die hem herinnert aan de kwetsbaarheid die bij topsport hoort, maar ook aan de kracht om door te gaan ondanks alles.
Hoewel de herinneringen zwaar wegen, heeft Van Aert ook positieve momenten in Pau beleefd. Vorig jaar sprintte hij er bijvoorbeeld naar de tweede plaats, wat bewijst dat hij niet alleen met de pijn, maar ook met de hoop en de veerkracht kan omgaan. “Ondertussen doet het me niet zo veel meer,” zegt hij lachend, wat aangeeft dat hij geleerd heeft te accepteren dat herinneringen altijd een onderdeel zullen zijn van zijn leven.
Dit jaar was echter niet het jaar waarin Van Aert kon uitblinken in de etappe met start in Pau. Tijdens de etappe naar Luchon-Superbagnères kwam hij als 106de over de finishlijn, meer dan 37 minuten achter de winnaar Arensman. Een teleurstellende uitslag voor een renner die bekend staat om zijn veelzijdigheid en kracht.
De prestaties van Van Aert in deze etappe waren niet wat hij had gehoopt. Maar ondanks de nederlaag en de fysieke uitdagingen bleef hij positief en gefocust op de lange termijn. In de wielersport is het niet alleen de overwinning die telt, maar ook de wijze waarop je omgaat met tegenslagen en herinneringen.
De kracht van een topatleet zoals Van Aert ligt niet alleen in zijn fysieke capaciteiten, maar ook in zijn mentale veerkracht. Het terugkeren naar de plek van een trauma, zoals in Pau, vraagt om veel moed en innerlijke kracht. Het is een proces van acceptatie en verwerking, waarbij de herinneringen niet verdwijnen, maar wel in een andere context kunnen worden geplaatst.
Voor Van Aert betekent dit dat hij zich bewust is van zijn verleden, maar niet wordt bepaald door het. De littekens op zijn lichaam en in zijn geest herinneren hem aan zijn veerkracht en doorzettingsvermogen. Het feit dat hij openlijk spreekt over deze herinneringen, toont zijn authenticiteit en zijn bereidheid om te groeien ondanks de pijn.
De Tour de France is voor Van Aert niet alleen een wielerwedstrijd; het is een levensles. Elke etappe, elke klim en elke herinnering vormen een onderdeel van zijn verhaal als atleet en mens. Het trauma van 2019 heeft hem gevormd en hem geleerd om sterker te zijn, niet alleen fysiek, maar ook mentaal.
Zijn terugkeer naar Pau symboliseert dat hij zich niet door angst laat leiden, maar door de wil om te blijven strijden. Het herinnert hem eraan dat zelfs na de zwaarste valpartijen, er altijd een weg naar voren is. En dat is precies wat de wielersport en de mensheid zo mooi maken: de kracht om te herstellen en verder te gaan, ongeacht de omstandigheden.
Wout van Aert’s verhaal over zijn herinneringen aan Pau en de val uit 2019 is een krachtig voorbeeld van menselijke veerkracht. Elke keer dat hij terugkeert naar die plek, wordt hij geconfronteerd met zijn verleden, maar hij gebruikt die herinneringen niet als obstakels, maar als inspiratie om door te gaan.
Zijn openheid over de pijn en de herinneringen maakt hem niet alleen een ster op de weg, maar ook een voorbeeld voor velen. De littekens die hij draagt, zowel zichtbaar als onzichtbaar, symboliseren de kracht van doorzettingsvermogen en het vermogen om te herstellen.
Voor de komende jaren in de Tour en andere wedstrijden blijft Van Aert een symbool van strijd, kracht en authenticiteit. En elke keer dat hij denkt aan Pau, weet hij dat hij niet alleen de fysieke littekens draagt, maar ook de onverwoestbare geest van een ware kampioen.
