De Relatie tussen Van Aert en Vingegaard: Een Verhaal van Weinig Samenwerking
Wat opvalt, is dat Van Aert en Vingegaard deze ronde slechts sporadisch samen te zien zijn tijdens de koers. Waar je normaal gesproken verwacht dat een team van topklasse zich collectief inzet, lijkt het nu alsof Van Aert zich minder opstelt als de onvoorwaardelijke knecht van Vingegaard. In eerdere jaren fungeerde Van Aert vaak als de ultieme helper voor de Deen, waarbij hij zich vol overgave inzette voor de kansen van Vingegaard. Nu lijkt hij meer op zichzelf gericht, met minder communicatie en samenwerking met zijn ploeggenoot.
Deze verandering in gedrag is niet onopgemerkt gebleven. Michael Boogerd, die zelf bekend staat om zijn inzicht in wielerpsychologie en -strategie, merkt op dat Van Aert zich in deze Tour anders opstelt dan voorheen. Hij observeert dat Van Aert niet meer zo vanzelfsprekend de rol van knecht vervult, en dat dit mogelijk gevolgen heeft voor de dynamiek binnen het team.
Een concreet voorbeeld dat de aandacht trekt, is de actie van Van Aert in de zeventiende etappe. Nog ongeveer 50 kilometer voor de finish probeerde hij op eigen houtje een oversteek te maken, in een poging om mogelijk ontsnapping te forceren of een andere tactische zet uit te voeren. Zijn poging, die door velen als vreemd werd ervaren, roept vragen op over de intenties en de strategie achter die actie.
Boogerd kijkt er met enige verbazing naar en geeft aan dat hij niet goed begrijpt waarom Van Aert deze demarrage probeerde. Volgens de oud-renner had Van Aert misschien gedacht dat hij in één ruk naar een kopgroep kon rijden, maar dat bleek niet haalbaar. Wat deze actie echter des te opvallender maakt, is dat het in strijd leek te zijn met de rol van een helper: het kost kracht en kan de prestaties op de lange termijn beïnvloeden.
De ploegleiding lijkt er ook niet heel erg blij mee te zijn geweest, wat aangeeft dat er onder de oppervlakte mogelijk onvrede bestaat over dergelijke individuele acties. Boogerd benadrukt dat zulke inspanningen in de benen blijven hangen en dat ze de volgende dag een negatieve invloed kunnen hebben op de ondersteuning die Van Aert aan Vingegaard kan bieden. Het is een delicate balans tussen zelfinitiatief en teamtactiek, en deze actie lijkt de tweede te ondermijnen.
De vraag die velen nu bezighoudt, is of er misschien sprake is van een onderliggende ruzie of onvrede binnen het team. Boogerd twijfelt hier niet aan en vermoedt dat de verstandhouding tussen Van Aert en Vingegaard niet optimaal is. Volgens hem is Van Aert deze Tour niet meer zo actief bezig met het ondersteunen van Vingegaard als hij dat eerder deed.
Hij wijst er ook op dat in de beginfase van de ronde de hele ploeg in dienst van Vingegaard reed, waarbij Van Aert zich soms wat afstandelijk opstelde. Dit gedrag, volgens Boogerd, zou kunnen worden beïnvloed door persoonlijke dynamiek of spanningen binnen het team.
Een belangrijke factor die mogelijk bijdraagt aan de spanningen, is de rol van Trine Hansen, de vrouw van Vingegaard. Boogerd suggereert dat haar kritische uitlatingen en wensen mogelijk invloed hebben op de teamdynamiek. Volgens hem zou zij willen dat de ploeg volledig in dienst van Vingegaard rijdt, en dat de andere renners, waaronder Van Aert, zich hieraan aanpassen.
Deze situatie kan leiden tot een soort verdeeldheid binnen het team, waarbij niet alle renners zich even comfortabel voelen bij de manier waarop de steun voor Vingegaard wordt georganiseerd. Van Aert, die ooit bekend stond als een superknecht en de ultieme teamspeler, lijkt zich nu minder te identificeren met die rol, mogelijk vanwege persoonlijke of strategische redenen.
Historisch gezien heeft Van Aert zich altijd gepositioneerd als een van de meest veelzijdige en betrouwbare helpers in het peloton. Zijn vermogen om te klimmen, sprinten en tijdritten te beheersen, maakte hem tot een onmisbare kracht binnen de ploeg. Hij toonde zich altijd bereid om zijn eigen belangen opzij te zetten voor het succes van het team en vooral voor Vingegaard.
In deze Tour lijkt zijn rol echter te verschuiven. Hij lijkt meer op een zelfstandige speler dan op de traditionele helper. Deze verandering kan verschillende oorzaken hebben: strategische keuzes, persoonlijke motivatie, of mogelijk frustraties over de manier waarop het team wordt geleid of over de verwachtingen die aan hem worden gesteld.
Boogerd ziet hierin een paradox: Van Aert was altijd de ultieme helper, maar nu lijkt hij minder betrokken bij de steun voor Vingegaard. Dit kan te maken hebben met de groeiende ambitie van Van Aert zelf, of met onvrede over de manier waarop de ploeg wordt geleid en de rol die hij daarin krijgt.
Het is moeilijk te voorspellen hoe deze situatie zich zal ontwikkelen. Als de onderliggende spanningen blijven bestaan, kan dat de prestaties van het team beïnvloeden. Een goede samenwerking en onderlinge steun zijn essentieel voor succes in een grote ronde zoals de Tour de France.
Aan de andere kant kan het ook een kwestie zijn van tijd en communicatie. Als Van Aert en Vingegaard zich bewust worden van de mogelijke misverstanden en proberen elkaar te begrijpen, kan de relatie zich herstellen en versterken.
De situatie tussen Van Aert en Vingegaard is complex en veelomvattend. Het lijkt niet slechts om individuele acties of incidenten te gaan, maar om een groter onderliggend probleem dat te maken heeft met teamdynamiek, persoonlijke belangen, en mogelijk externe invloeden zoals de rol van familie en partners.
Wat zeker is, is dat deze spanningen niet onopgemerkt blijven, en dat zij de koers en het resultaat van de Tour kunnen beïnvloeden. Het is een intrigerend verhaal dat laat zien hoe wielrennen niet alleen een sport van kracht en snelheid is, maar ook van psychologie, communicatie en teamstrategie.
Voorlopig blijft het afwachten of Van Aert en Vingegaard hun onderlinge verstandhouding kunnen herstellen en of ze weer als één geheel kunnen opereren om de ultieme doelen te bereiken. De komende etappes zullen uitwijzen of deze ‘haren in de boter’ uiteindelijk hun impact zullen hebben op de uiteindelijke eindstand van deze prestigieuze ronde.
