Hebben de kans laten liggen”: Wout van Aert is “zeer ontgoocheld” na nieuwe ereplaats
De elfde rit van de Tour de France heeft voor Wout van Aert een mix van teleurstelling en frustratie gebracht. Ondanks een sterke koers en de mogelijkheid om opnieuw op het podium te eindigen, bleef de Belgische topwielrenner achter de koplopers en viel hij uiteindelijk op een vijfde plaats. Zijn woorden na de finish waren duidelijk: “We hebben die kans laten liggen,” een uitdrukking van spijt en zelfreflectie over wat volgens hem mogelijk was geweest.
Van Aert was gedurende de rit in topvorm en leek lange tijd een goede kans te hebben op de overwinning. Hij zat in de juiste vlucht, hield zich goed in de groep en had zicht op zijn eerste overwinning in deze editie van de Tour. Op dat moment zat hij slechts een halve minuut achter de leiders, een positie die hem veelbelovend leek voor de finale. Maar de koers nam een wending die de Belgische renner diep teleurstelde.
De laatste klim van de dag was bepalend. Toen Mathieu van der Poel, een andere grote ster van de Belgische wielerscene, de aanval inzette, bleef Van Aert aanvankelijk in de achtervolgende groep. De beslissing om niet mee te springen, bleek achteraf een cruciale zet. Van Aert had al veel krachten verspeeld in de vlucht en kon de ultieme aanval niet meer beantwoorden. Hij moest zich neerleggen bij een vijfde plaats, op 53 seconden van de winnaar, Rasmus Uihlein Abrahamsen.
Voor Van Aert was de teleurstelling onmiskenbaar. In een interview met VTM NIEUWS liet hij zijn emoties blijken. “Ja, ik ben heel ontgoocheld,” zei hij met een gezichtsuitdrukking die alles vertelde. “Want ik had de benen om te winnen.” De woorden onderstrepen dat hij zichzelf en zijn vorm niet in twijfel trok, maar dat hij simpelweg de kansen niet heeft kunnen grijpen.
Hij vervolgde: “We hebben die kans laten liggen.” Het is een uitdrukking die niet alleen duidt op spijt over de uitslag, maar ook op de tactische keuzes die gemaakt werden tijdens de koers. Van Aert benadrukte dat hij altijd wil winnen en dat het voor hem belangrijk is om resultaten neer te zetten. “Want ik ben hier om ritten te winnen, resultaten neer te zetten. Beter worden, dat is enkel leuk op training,” voegde hij toe, wat aangeeft dat hij niet tevreden is met slechts goede prestaties, maar altijd streeft naar overwinning.
Van Aert had lange tijd zicht op die eerste overwinning in deze Tour. Hij zat in een achtervolgende groep, die zich op slechts een halve minuut van de koplopers bevond. De strategie leek gunstig, en de kansen waren aanwezig. Maar de koers veranderde snel toen Van der Poel de aanval inzette op de allerlaatste klim.
Volgens Van Aert had hij al veel krachten verloren door de vlucht te maken en zich te positioneren in de kopgroep. In de finale bleek dat hij niet genoeg over had om nog mee te springen met de aanval van Van der Poel. “Ik had al veel krachten verspeeld door in de vlucht te geraken. Die kwam ik in de finale tekort,” legde hij uit.
Hij erkende dat hij en Van der Poel elkaar goed in de gaten hielden en dat het altijd op twee gedachten hinkte: je wilt de oversteek maken, maar je moet ook sparen voor de finale. Van Aert vermoedde dat Van der Poel op de laatste klim nog iets zou proberen en dat bleek te kloppen. De aanval van Van der Poel was een alles-of-niets-beweging, maar uiteindelijk kwam ook hij tekort.
In de nasleep van de koers reflecteerde Van Aert op de tactiek. “Achteraf bekeken hadden we vroeger moeten proberen de kloof te dichten,” zei hij. Het is duidelijk dat hij zichzelf en zijn team beschouwde als degenen die de kansen hadden moeten grijpen, maar dat de timing niet ideaal was. De koers had mogelijk anders kunnen verlopen als ze eerder waren aangevallen of als ze meer gezamenlijk hadden gewerkt om de kloof te dichten.
Zijn woorden tonen dat Van Aert niet bang is om zichzelf kritisch te beoordelen en dat hij voortdurend zoekt naar verbeterpunten. Het is een teken van een atleet die niet tevreden is met middelmatigheid, maar altijd streeft naar het maximale.
Hoewel Van Aert teleurgesteld was over de uitslag, blijft hij een van de meest getalenteerde en veerkrachtige renners van het peloton. Zijn houding na de koers laat zien dat hij niet snel opgaf, maar ook niet tevreden was met de tweede of derde plek. Hij weet dat de kansen er zijn, en dat het in een wedstrijd als de Tour de France vaak gaat om kleine details en strategische keuzes.
De teleurstelling van deze dag zal hem waarschijnlijk motiveren voor de komende ritten en etappes. Het feit dat hij al zo lang meedoet en consistent presteert, bewijst dat hij een van de beste en meest toegewijde renners is. Het is duidelijk dat Van Aert niet snel opgeeft, en dat hij blijft zoeken naar die ultieme overwinning.
De emoties van Van Aert laten zien dat de concurrentie groot is en dat elke rit nieuwe kansen en uitdagingen brengt. Het feit dat hij zo dicht bij de overwinning kwam, maar die uiteindelijk liet liggen, onderstreept dat in de Tour de France geen enkele kans vanzelfsprekend is. Elke beslissing, elke aanval en elke timing kunnen het verschil maken tussen overwinning en teleurstelling.
Voor de fans en volgers van het peloton betekent dit dat Van Aert nog altijd een gevaarlijke en ambitieuze renner is, die met dezelfde vastberadenheid blijft strijden. Zijn teleurstelling is wellicht een teken dat hij nog steeds hunkert naar die eerste overwinning in deze ronde, en dat hij alles op alles blijft zetten om die te behalen.
De woorden van Wout van Aert resoneren als een waarschuwing voor de rest van het peloton: kansen moeten met beide handen worden aangegrepen, en timing is alles. Zijn teleurstelling na de elfde rit van de Tour de France benadrukt dat in het wielrennen, soms, het verschil tussen winnen en verliezen ligt in de kleinste details.
